نظر دکتر صالحی در رابطه دکتر حیدری

وقتی اولین بار در کانون تغذیه سالم شیراز آقای رسول حیدری را دیدم، حرفهایش به دلم نشست و دانستم از صمیم قلب حرف میزند. زیرا حرفی که ز دل خیزد بر دل اثری دارد. آقای حیدری خادم حریم سلامت است و با تمام وجود برای اعتلای سلامت مردم وقت و انرژی می گذارد. مردم هم به سخنانش گوش جان می سپارند، چه دانسته اند که او رسول سلامتی و آموزگار بهتر زیستن است. از اولین جلسه که پای صحبت او می نشینی، این سخن در ذهن تو می نشیند که اگر روش زندگی آن است که آقای حیدری می گوید! پس ما در حال مرگ تدریجی و خود کشی دسته جمعی هستیم. هرگز کسی نپرسید تحصیلات آقای حیدری در کدام دانشگاه بوده است.زیرا در دانشگاه ها راه و رسم زندگی، سالم زیستن و دوست داشتن تدریس نمی شود. آقای حیدری در دانشگاه عشق و توجه درس خوانده است. عشق به انسان و توجه به سلامت انسان. اکنون هم در کلاس هایش عشق و ایمان به سلامت انسان و نجات طبیعت را درس می دهد. اساتید دانشگاه دانشجویان را به زور حضور و غیاب و ارائه مدرک نگه می دارد. و آقای حیدری با اشتیاق دانشجویانش به کلاس می آیند و به سختی از بین هجوم دانشجویان که دورش حلقه می زنند تا صدها مشکل سلامتی را با او در میان بگذارند خود را رها می سازد. اساتید دانشگاه هرچه تلاش می کنند نمی توانند دانشجویان خود را به جستجو و پرسش در کلاس درس وادارند. آقای حیدری دائم با پرسش دانشجویانش روبروست که می خواهند بیشتر بدانند و بیشتر بمانند. وقتی در کلاس درس آقای رسول حیدری شرکت می کنی چند موضوع را در اولین جلسه می آموزی:

1. چگونه باید یک کلاس هدف دار تشکیل داد.
2. چگونه می توان یک کلاس را اداره کرد.
3. مردم تشنه دانستن چه موضوعاتی هستند.
4. زبان سخن گفتن با مردم کدام است.
5. چگونه باید دانش را به کنش و علم را به عمل تبدیل نمود.

من از کارکردن و تشکیل جلسات با آقای حیدری لذت می برم و نتایج فوق العاده می گیرم. تازه دریافته ام که چگونه  بوعلی، رازی و ابوریحان دانشگاه نرفتند ولی دانشگاههای دنیا را سالها در تسخیر نوشته های خود در آوردند. کتاب های آقای حیدری چاپ دوازدهم خود را سپری می کنند در حالیکه کتابهای دانشگاهی در حوزه غذا و تغذیه سالهاست که انبارهای دانشگاهها را اشغال کرده و کسی سراغی از آنها نمی گیرد.

  دکتر موسی صالحی

استاد دانشگاه علوم