نقش ورزش در سلامت

نقش ورزش در حفظ سلامت و حتی به دست آوردن سلامت بسیار مهم است. غیر ممکن است ما بدون ورزش به آرامش و امنیت دست پیدا کنیم و ذهنمان آرام شود.( منظور از امنیت ،امنیت در حوزه سلامت است حتی در حوزه روان)
پس می توانیم دریابیم که ورزش جایگاه ویژه ای در سلامت ما دارد.
بعضی افراد می گویند ما هفته ای دو سه بار به باشگاه می رویم و ورزش می کنیم اما، منظور ما این نیست!!!
ورزش باید به طور مرتب و منظم انجام بگیرد. یکی از دلایل افسرده شدن یک جامعه در واقع می تواند عدم تحرک و ورزش نکردن باشد . اگر بخواهیم نشاط ، شادی و تندرستی داشته باشیم، باید ورزش کنیم.
البته زمانی که صحبت از ورزش می کنیم منظورمان ورزش های که خشونت آور و رقابت انگیز و استرس زا که ما را آشفته می کند و آرامش ما را می گیرد نیست.
خیلی از افراد می گویند ما ورزش را بسیار دوست داریم، آنها می نشینند ساعت ها یک مسابقه ورزشی را تماشا می کنند. ما خودمان باید حرکت کنیم، ورزش به معنای عمل کردن ، تلاش و حرکت است .ورزش یعنی تنظیم کردن ذهن و جسم که در ورزش هایی مانند یوگا و تای چی و… به عنوان اهداف ورزشی نیز برشمرده می شوند.
اگر ما بهترین برنامه غذایی را داشته باشیم در نهایت این برنامه غذایی بدون ورزش مناسب به درستی اجرا نخواهد شد.
اگر ما بخواهیم بدنی سالم و ذهنی سالم داشته باشیم باید ورزیده و خوش اندام ، سرحال و پر انرژی باشیم.
اگر دقت کنیم در میابیم که برای دستیابی به سلامتی، انرژی بسیار مهم است زمانی که انرژی ما افت پیدا می کند ما بیمار می شویم. نیرو و انرژی بسیار مهم هستند! جالب توجه است که حتی راست کرداری و درست کرداری ما به سطح انرژی ما بستگی دارد.

ز نیرو بود مرد را راستی
              ز سستی کژی آید کاستی

نباید تنبلی بر ما حاکم شود، گاهی باید خلاف تنبلی حرکت کنیم و ورزش تنبلی را کنار خواهد زد. ورزش کسالت و پر خوابی و بی حالی را از بین می برد. بیایید دقت کنیم به جمعیت کوهنوردان و دوچرخه سواران و آنهایی که شنا می کنند و دونده ها یا هر رشته های ورزشی دیگر مثل بدمینتون و تنیس و … زمانی که انسان به کوه می رود چه اندازه روحیه می گیرد و سرشار از انرژی می شود؟!
آن زمان که انسان میدود و پیاده روری می کند چه اندازه انرژی های منفی انسان آزاد می شود؟!
خیلی افراد زمانی که در خصوص بیماری‌ شان با ما صحبت می کنند و از آنها می پرسیم که آیا ورزش می کنید؟ می گویند نه وقت نداریم. کسی که زمان برای سلامتی اش نگذارد طبیعت این زمان را در بستر بیماری از او باز می گیرد. یک قسمتی از برنامه روزانه ما باید به ورزش اختصاص داده شود  .
بنده ساعت پنج صبح را تا هفت و نیم و هشت صبح  به ورزش اختصاص می دهم. بعضی اوقات هم بسته به شرایط هوایی از چهار صبح ممکن است ورزشم را آغاز کنم.بسیاری از اوقات فقط به پیاده روی می روم یا اینکه رکاب میزنم و …
زمانی که ما می گوییم ورزش باز خورد ما این است که افراد می گویند ما باشگاه و امکانات نداریم.!!! خب، امکانات نیز نداشته باشیم حتی المقدور پیاده روی را شروع کنیم.

بنابراین باید به نقش ورزش اهمیت بدهیم اما ورزش باید مناسب با سن و شرایط جسمی ما باشد،گاهی اوقات ما ما به سراغ دسته ای از ورزش های خیلی خطرناک که نه تنها برای ما مفید نیست بلکه باعث می شود آسیب های سنگینی به ما وارد شود می رویم.
بدنمان را باید به ورزش های سبک، اگاهانه و مرتب و روزانه عادت بدهیم. اگر بتوانیم در هوای آزاد مثل پارک ،در بالکن خانه ،در حیاط خانه و یا در پشت بام خانه ورزش کنیم بسیار به ما کمک خواهد کرد.
در ورزش کردن مسئله اکسیژن و هوا خیلی مهم است.به عقیده من انسان باید روزی یک تا دو ساعت پیاده روی کند و حدود بیست دقیقه نرمش کند، البته در پیاده روی سعی کنیم نه خیلی آهسته حرکت کنیم نه خیلی سریع تا بدن ما به طور صحیحی ورزیده تر بشود.ورزش باعث توانمندی،شادابی و نشاط می شود.  اگر ما روی فرزندانمان سرمایه گذاری کنیم این اندازه آسیبی که امروزه خانواده ها از آن گله می کنند را کاهش خواهیم داد.مسائلی که از  سیگار گرفته تا بسیاری از آلودگی های دیگر به این دلیل است که این فرزندان ما صحیح و به موقع ورزش نکرده اند یا انرژی درونشان را مصرف نکرده اند و استعداد ورزشی آن شناخته نشده است.
چرا تا این اندازه جمعیت کشورمان افسرده شده اند مخصوصا بانوان ما!! ما پیوسته گله می کنیم از پادرد و کمر درد و بدن درد و حاضر نیستیم ورزش کنیم و این در حالی است که ما بدون ورزش نمی توانیم سلامت و اعصابی آرام داشته باشیم.
مد نظر داریم این نکته را خدمت شما عرض کنیم که برای ما دوچرخه سواری خیلی کار سختی نیست؛ دختر و پسر ، زن و مرد،کوچک بزرگ همه می توانیم دوچرخه سواری کنیم ولی تا چه حد به راحتی از کنار آن می گذریم و با اتومبیل تردد می کنیم؟
پس باید به نقش ورزش اهمیت بدهیم. مسئله ی دیگری که در ورزش مد نظر است این است که بسیاری از مواد مغذی از جمله کلسیم بدون تحرک ورزشی جذب بدن ما نمی شوند. منابع کلسیمی که مصرف می کنیم باید جذب بشود و برای انجام این فرآید ورزش نیاز است.
یک قسمتی از انرژی ما از مواد مغذی در خوراکی هایی که مواد مغذی دارند تامین می شود اما یک قسمت مهم انرژی ما از ورزش به بدن ما خواهد رسید.
هیچ بیماری به درمان نمی رسد مگر اینکه ما سبک زندگی مان را اصلاح کنیم و نقش ورزش را در این مسیر سلامتی در  نظر بگیریم.
ما حاضری هستیم ساعت ها شکایت کنیم ازا ینکه بگوییم: وای پام، وای کمرم، وای بدنم ولی نرویم یک ساعت ورزش کنیم. ما غالب اوقات به دنبال قرصی می گردیم که بدن درد هایمان خوب بشود در حالی که باید ورزش کنیم.
بسیاری از اختلالات خانوادگی بخاطر این است که اعضای خانواده اهل ورزش نیستند و نقش ورزش را در زندگی نادیده گرفته اند.
روحیه ما باید روحیه ورزشکاری بشود اگر ما بخواهیم اخلاق مان درست شود خوش خلق بشویم، اگر ما بخواهیم حوصله دار بشویم، اگر ما بخواهیم صبور بشویم، باید ورزش کنیم. بسیاری از بی قراری ها و نا آرامی ها بخاطر ورزش نکردن است. یکی از ورزش های بسیار عالی در خانه رقصیدن است. دختر ها و پسر هایمان در خانواده زن و مرد همه برنامه رقص در خانه بگذاریم. شاد ،پر انرژی ،ورزیده و  خوش اندام باشیم. 

زنده باد ورزش
زنده باد تندرستی
زنده باد عشق
زنده باد تلاش درست

امیدواریم جامعه ی ایران به سمت یک جامعه ورزشی حرکت بکند و روحیه ورزشکاری حاکم بشود بر جامعه ی ما؛ اخلاق خوش ،معرفت، سلامت و صمیمیت!
شاد و سلامت باشید 
رسول حیدری