سلامت

سلامت به صورت کلی:
با ارزش ترین و بالا ترین سرمایه ی بشری است.
به این بیاندیشیم که اگر سلامتی نباشد ولیکن همه چیز باشد، پول باشد،زندگی خوب باشد ولی انسان سلامتی نداشته باشد خواهیم دریافت که هیچ کدام نمی تواند جایگزین آن شود پس اولویت اول زندگی مان را به حفظ سلامتی می دهیم.
متاسفانه ما زمانی که سلامتی را از دست می دهیم متوجه می شویم  چه بوده و چگونه بوده است!
سلامتی یک سرمایه است، یک نعمت است.ما باید قدر آن را بدانیم. اگر دقت کنیم متوجه خواهیم شد که هر آنچه که ما قدرش را ندانیم از دست می دهیم و اما سلامت از دیدگاه کلی یک بعدی نیست مابرای دستیابی به  آن باید سلامت جسم و روان را متوازن با یکدیگر دنبال کنیم .
سلامتی در ابعاد مختلفی در زندگی ما وجود دارد:

سلامت فیزیکی،
سلامت روانی،
سلامت در ارتباطات،
سلامت در شغل،
سلامت در روابط خانوادگی،
سلامت در مسائل اجتماعی،
سلامت در سیایت،
سلامت در…

برای در یافت بهترین نتیجه ها در امور باید سلامت آن برنامه را در نظر بگیریم. اگر نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که متاسفانه سلامت گفت و گو در نظام خانواده ی ما از بین رفته است به این صورت که که به شکل شایسته ای با یکدیگر صحبت نمی کنیم ،تا زمانی که یاد نگیریم با یکدیگر خوب صحبت کنیم بیماری های زیادی در میان ما حاکم می شود و بر نظام خانواده ی ما مسلط می شود.
امروزه سلامت فرزندان ایران زمین تا چه اندازه به خطر افتاده است؟!
سلامت روانی شان،
سلامت فیزیکی شان
و…
پس باید ابعاد مختلف سلامتی را ببینیم ،سلامتی و تعادل در هشت خوراک است، 
بیایید دقیق تر نگاه کنیم ،
تفکر منفی یک غذا است .
تفکر مثبت نیز یک غذاست.
پندار ما باید اصلاح شود اگر پندار من در سلامت باشد سلامتی بر وجود من حاکم شده و اندیشه ما را به سمت سلامت هدایت می کند. منفی گرایی و بدبینی و شک و قضاوت های بی اساس و بد خواهی در ذهن، تمام سلامت ما را از بین می برد. به این معنا که سلامت جان و روان ما ضامن سلامت جسم ما است.
ما زمانی می توانیم در امنیت و آسایش و آرامش باشیم که اندیشه، تفکر و تمرکز پاکی داشته باشیم.
همه اینها در سلسله مراتبی به هم متصل هستند .ذهن و روان ناپاک و اندیشه ناسالم ،تعادل و سلامتی را از بین می برند.
نگاه کنیم انسان ها منفی گرا تا چه اندازه بیشتر به سمت افسردگی گرایش پیدا می کنند تا اینکه انسان هایی مثبت باشند، خوش بین باشند، خوش فکر باشند، خوش ذوق باشند؟
بدخواهی و بد دلی و بدبینی سلامتی ما را به صورت کلی از بین می برد.
ما امروزه چقدر فیلم های بد می بینیم، صحنه های زشت می بینیم یا فیلم های وحشتناک می بینیم؟
اکنون بیشتر فقط داریم ساختمان و اتومبیل و مسائل صنعتی را دنبال می کنیم در حالی که ما باید برویم در دل طبیعت در خانه هایمان گل بگذاریم ، آثار هنری داشته باشیم .در دل طبیعت برویم، از دیدن دوستان، دیدن پدر و مادر ، دیدن خانواده همسر و فرزندان باید لذت ببریم.
غذای دیداری ما باید رنگ های شاد باشد در حالی که ما بیشتر سیاهی می بینیم یا در هر صورت غذاهای دیداری مان را مسموم می کنیم. چشم و هم چشمی ها را کنار بزنیم.
از چشم ما باید نور و عشق و روشنی بتابد. اکثر عشق در چشم اتفاق می افتد این بینایی و دیداری ما باید سلامت باشد.
غذای شنیداری ما چیست؟
ما به چه چیز هایی گوش می دهیم ؟!
ناسزا گویی، غیبت، بدگویی یا حرف های خوب ؟
چه نوع موسیقی هایی مورد علاقه ما هستند؟
آیا موسیقی های سالم گوش می دهیم یا موسیقی هایی که غم و غصه و هزار و یک آلودگی در آن هست؟
هر موسیقی که ما را به سمت غم می برد، هر آوازی که ما را به سمت غم می برد و یا هر صدایی که غمگین است باید از با جدیت پرهیز شود.
ما باید بتوانیم غذای شنیداری مان را سالم بکنیم، اما غذای گفتاری ما گفت و گوی ما باید نیز مورد توجه است که باید پر مهر باشد، آکنده از عشق باشد، سرشار سلامت باشد، پر از سخنان خوب باشد .
گفتار ما هم باید پاک باشد همراه با ادب، آگاهی، خرد باشد. گفتار ناسالم ،در مورد دیگران بدگفتن و قضاوت کردن، ناسزاگویی، حرف اضافه زدن، حرف بیهوده زدن مطمئنا سلامت ما را به خطر خواهد انداخت.

ای زبان تو مر زیانی مر مرا
هم دشمن جان منی هم خصم ایمان منی

پس سلامت گفتار بسیار حائز اهمیت است. همانطور که پندار باید سالم و پاک باشد گفتار هم باید همین گونه باشد.
غذای بویایی ما چیست ؟
ما چه چیزی را استشمام می کنیم؟
بوی عطر، بوی گل، بوی خانواده وجود پاک خودمان یا ،با بو های بد و ادکلان ها و اسپری ها و مواد شیمیایی و بوهای خطرناک، بو های سرخ کردنی و …
ما باید بوهای خوب استشمام کنیم، گلاب اسپری بکنیم از عطر های خوب استفاده کنیم.تا هم از آن لذت ببریم هم به واسطه آن شاد شویم
غذای انس ما چیست؟!
امروز موبایل ها و شبکه های عجیب و غریب شده وابستگی ها به تلوزیون غذای انس ما شده است و این در حالی است که غذای انس ما باید کتاب باشد، دوست خوب باشد.
من باید غذای انس خودم را از همسرم بگیرم از فرزندانم بگیرم از خانواده ی همسر از خانواده ی خودم پدر، مادر و دوستان این انرژی را در یافت کنم. مبحث دوست در میان ارتباطات ما بیسار مهم هستند .
ما باید غذای انسمان را تامین کنیم ،باید با طبیعت مانوس بشویم و ارتباط برقرار کنیم .هر چند وقت یکبار در دل طبیعت برویم وغذای انس خودمان را تامین کنیم.
غذای ما باید سالم بشود .آنچه که می خوریم، آنچه که می نوشیم، انچه که می به تن می کنیم بسیار مهم است.
در نهایت اگر ما تعادل در هشت خوراک را ایجاد کنیم به سلامتی خواهیم رسید. سبک زندگی سالم را باید پیشه کنیم، سادگی سنبل ما است.
سادگی سلامتی تولید می کند و سلامتی سعادت را رقم میزند .بنابراین باید در ابعاد مختلف زندگی را سالم کنیم. خواب و بیداری ما باید صحیح باشد( خواب ما باید ده شب باشد بیداری ما باید قبل از طلوع باشد) در زندگی سالم ما نمی توانیم زندگی سالم داشته باشیم ولی ورزش نکنیم، مطالعه نکنیم، مراقبه نکنیم.
مطالعه، مراقبه ، تمرکز ، ورزش ، شادی، نشاط ، رقص خانوادگی رقص در خانه سلامت را برای ما به وجود خواهد آورد. کار خوب و مفید انجام دهیم چرا که من زمانی که مفید باشم برای خودم، خانواده ام و جامعه به سلامت می رسم ،مهم نیست که من دیده شده باشم یا نه ،مشهور بشوم یا نه ،مهم این است که من مفید واقع بشوم در مقابل نقش هایی که در زندگی بر عهده دارم.
خدمت بلاعوض کنیم، بخشندگی را چاشنی رفتارمان کنیم.
می دانید چه اندازه رنجش ها و نفرت ها ما را بیمار می کنند؟ ما زمانی می توانیم در سلامت باشیم که بخشنده باشیم، مهربان باشیم، بگذریم و به یکدیگر کمک بکنیم.

بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند

ما باید به فکر یکدیگر باشیم و جهان را محیطی بهتر برای زندگی کردن کنیم یک جهان زیبا با زیبایی، دانایی و نکوئی را بسازیم .تا بتوانیم در مکانی امن و آرام به سلامت برسیم. به امید روزی که همه ما بتوانیم آگاهانه به سلامت برسیم .
شاد و پیروز باشید
رسول حیدری